Onze laatste week in Tam Ky is voorbij! Voor ik het wist moest ik afscheid nemen van alles en iedereen. Alles doe je voor een laatste keer! Naar de markt gaan voor fruit, rijst met pork eten op onze favoriete plek, met onze elektrische brommer naar school rijden, …
Ook kwam er spijtig genoeg een einde aan het lesgeven. Ik had nooit gedacht dat ik voor de allerlaatste les zo veel stress ging hebben. Maar toch! We wisten op voorhand dat we die dag bezoek gingen krijgen. We waren nog geen kwartier aan onze les bezig en ja hoor, daar waren ze. Onze 2 lectoren van KdG, leden van de VVOB, de directrice van de stageschool, de minister van onderwijs van Quang Nam, verschillende leerkrachten en stagiaires van de school, en tot slot ook nog een lokale televisie ploeg die onze les kwam filmen! Jaja onze klas was goed gevuld. Eline en ik probeerden ons hier niet op te focussen en gewoon les te geven zoals altijd. We kregen achteraf vele complimenten van onze lectoren: ‘Doe zo door want je staat er als juf. Je straalt!’ Een beter compliment kan je je niet inbeelden!
Ook op zaterdag had Evie terecht erg veel stress. Ze gaf op de lagere school voor wel 100 personen een presentatie over het Vlaamse onderwijs. De directie, leerkrachten en studenten waren erg onder de indruk. Na haar presentatie brak er een personeelsfeest los voor al de Vietnamese studenten die afgestudeerd waren. Leerkrachten begonnen uit volle borst Vietnamese liederen te zingen. Wanneer een student begon te beetboxen vloog het dak er echt af. En dit allemaal om 10 uur ’s morgens! Ook nodigden ze ons uit om een Vlaams lied te brengen. Toch leek het ons beter om dit aantrekkelijke voorstel af te wijzen.
Na het personeelsfeest gingen we met Miss Yen (leerkracht Engels op de lagere school) naar de kapper. Wat een leuke en unieke ervaring. De foto’s spreken voor zich!
Een lekker lunch was ook meer dan welkom. Voor de eerste keer genoten we van Baby Q nems / BBQ nems! Mijn nieuw Vietnamees lievelingseten! Njamie!
Vietnamese krullen in onze haren, een op maat gemaakt kleedje aan en klaar om naar het ouderlijke huis van Miss Yen te vertrekken. We kwamen aan en de tafel stond al gedekt. Alle juffen van de lagere school waren van de partij. We werden meteen uitgenodigd aan tafel. En ja hoor, daar kwam ze aangewandeld met haar stok… de grootmoeder van Miss Yen. Zo’n klein oud omaatje had ik nog nooit gezien. En ik dacht dat ik dan al klein was?! Een zeer gezellige avond!
Samen met alle juffen van de lagere school en de kleuterschool kwamen we nog een laatste keer samen voor een koffie in Le Dhung hotel. Een gezellige afsluiter voor een prachtige samenwerking!
Het afscheid viel zwaar. Wuivende kinderen op de kleuterschool: ‘Goodbye teacher, see you again!’ riepen ze ons na! Ook een groepsknuffel hoorde hierbij!
Op onze voorlaatste dag in Tam Ky besloten we zoals echte Vietnamezen morning exercise te doen. Om 4uur midden in de nacht ging onze wekker af. Klaar om naar het strand te vertrekken? Nee niet echt, ik wou liever terug mijn bed in! We reden met Miss Thuong die ons al stond op te wachten, de oprit af richting de hoofdstraat, Hung Vuong street. Het duurde niet lang voordat ik klaar wakker was. Ik kon mijn ogen niet geloven. Vele mensen wandelde om 5uur ‘s morgens al over straat richting hun ochtend gymnastiek. Verschillende gymmen en fitnessen waren gevuld met sportieve Vietnamezen. Verder door stonden ook de grote rondpunten vol met sporters. We deden er ongeveer een uur over om naar het strand te gaan. Stilaan zie je de stad ontwaken. Ongeloof en verontwaardiging ging er doorheen mijn hoofd toen ik zag hoeveel mensen er a reeds op het strand aan het sporten waren om 6 uur. Nu was het onze beurt! Allemaal in de startblokken, 3,2,1,… Go! Met zijn drieën liepen we het strand op! Een passend liedje: Ochtengymnastiek van Samson en Gert!
Woensdag, onze laatste volledige dag in Tam Ky! Een presentatie voor 200 man in de aula van de Universiteit van Quang Nam, onze brommers verkopen en ‘s avonds genieten van lekkere seafood in het chiqueste restaurant van Tam Ky. Hierna luidkeels meezingen in de karaoke met liedjes van: Spice Girls, Vengaboys, Micheal Jackson, ABBA, …
De taxi stond klaar voor het gasthuis om ons naar de luchthaven van Da Nang te brengen. Miss Thuong gaf ons een laatste knuffel terwijl onze tranen vloeiden. Afscheid nemen is nooit leuk! Maar ik weet dat het niet de laatste keer is dat ik haar zal zien. We reden een laatste keer doorheen de rijstvelden van Tam Ky, en ja hoor Miss Thuong had gelijk: You know it's time to go when the rice fields turn yellow.
Nog enkele mooie en warme woorden van onze 3 prachtige Vietnamese vrouwen die voor eeuwig in ons hart blijven:
- Miss Yen: We’ll miss you a lot! I’ll invite you to my wedding so you can were ao dài again!
- Miss Hien: Saying goodbye does not exist! In Vietnam we say: ‘See you again.’
- Miss Thuong: Hopefully you return in the nearby future. We’re here in Vietnam, waiting for you to say “Hello”.
Natuurlijk zit onze tijd in Tam Ky erop maar dat wil niet zeggen dat Vietnam reeds een afgesloten hoofdstuk is. Voor we naar huis gaan zitten we nog een week in Hanoi. En daar hebben we al van geprofiteerd! Een tweedaagse trektocht doorheen Sa Pa!
Net zoals Ha Long Bay: PRACHTIG!
De vietnamezen zouden het beschrijven als: Same, same but different!
We werden verwelkomd door onze gids, een Vietnamese vrouw ( genaamd Su ) van de Dzay stam. Ze woont met haar familie in het dorp Ta Van in Sa Pa. Traditionele kleurrijke kledij, donker gekleurde huid van de zon en een zeer mooie baby op haar rug. Samen met haar en haar stamgenoten trokken we de rijstvelden in.
Mijn advies: kom naar Vietnam en beleef het allemaal zelf! Het is de moeite waard!
Tam Biet, Co Tahnee
PS: Dit was helaas mijn allerlaatste blogbericht vanuit Vietnam! Aan elk sprookje komt een einde zeggen ze. Ik vrees dat ook ik aan mijn laatste hoofdstuk van mijn avontuur kom! Wanneer ik terug op Belgische bodem ben schrijf ik nog een afsluitend blogbericht over mijn volledige avontuur!
Geniet van de foto's en see you soon!